‘Nu maken we echt tijd voor elkaar om dingen te overleggen’

De Robocut, een zelfrijdende machine waarmee Martijn van der Lans in 2019 zijn bedrijf begon, staat in de schuur. Hoewel het vreemd klinkt om een eigen bedrijf te starten terwijl je het ouderlijk bedrijf wilt overnemen, noemen Martijn en zijn vader Arno de stap logisch. “Ons bedrijf heeft een beperkte schaal, met vijf tot zes medewerkers. Ik kon daardoor geen vlieguren maken binnen het bedrijf, bijvoorbeeld als fulltime uitvoerder”, vertelt Martijn. Hij besloot daarom naast zijn hbo-studie Ondernemerschap en retailmanagement een eigen bedrijf op te richten.

Dankzij zijn eigen bedrijf kon Martijn meteen een eerste financiële inleg in het bedrijf van zijn vader doen

Het bleek een waardevolle stap, waarbij vader en zoon de zaken strikt gescheiden hielden. “Ik mocht tegen betaling de werkplaats van mijn vader gebruiken en ook huurde ik de ruimte voor het stallen van mijn machines”, geeft Martijn aan. Het kostte hem een half jaar studievertraging, maar hij leerde er ontzettend veel van. “Denk aan de prijs bepalen, omgaan met klanten, positionering, acquisitie. Ik leerde mijn eigen problemen oplossen, creatief zijn en snel schakelen.”

Tegengestelde belangen

Zijn eigen bedrijf groeide goed. Na een jaar kocht hij van het verdiende geld een gazonmaaier erbij en huurde een zzp’er in, die ermee aan het werk ging. Ook trok hij een hoop nieuwe klanten aan, waar ze nu nog van profiteren. De beide bedrijven zijn inmiddels samengevoegd. “Op een gegeven moment begonnen de belangen te schuren”, zegt Martijn. “In drukke periodes gaf ik prioriteit aan de Robocut, terwijl mijn vader wilde dat ik voor hem kwam werken.”

Dat was het moment dat de bedrijfsovername ter sprake kwam. “Door dat proces in gang te zetten, konden we de bedrijven samenvoegen en de belangen weer gelijktrekken”, zegt Martijn daarover. Dankzij zijn eigen bedrijf kon Martijn meteen een eerste financiële inleg in het bedrijf van zijn vader doen.

Driehoeksverhouding

In tegenstelling tot zijn vader destijds wilde Martijn al van jongs af aan het bedrijf overnemen. “Ik vroeg me alleen af hoe ik dat ging doen. Een hoveniers- of loonwerkopleiding vond ik niet passend, dus ik besloot uiteindelijk een hbo-studie te doen richting het ondernemerschap”, aldus Martijn. Die studie rondde hij eind 2021 af. Vervolgens is hij de opleiding European TreeWorker (ETW) gaan volgen voor meer inhoudelijke kennis. Voor zijn vader was die overtuigende wens van zijn zoon om het bedrijf over te nemen even schakelen. “Mijn vader heeft vroeger niet de keuze gekregen. Dat heeft tot op de dag van vandaag gezorgd voor spanningen tussen hem en mijn grootvader.”

Toen het onderwerp bedrijfsovername eenmaal op tafel lag, besloten ze dus meteen om dit goed aan te pakken. Ze verzamelden daarvoor adviseurs om zich heen. “Ten eerste wilden mijn vader en ik koste wat het kost voorkomen dat het onze persoonlijke relatie negatief zou beïnvloeden”, zegt Martijn. “Daarnaast hebben externe partijen gewoonweg meer kennis. Zo konden we een mooie driehoeksverhouding opbouwen met onze accountant en met Cumela Advies.”

In drie jaar

Sinds 1 januari dit jaar is Martijn mede-eigenaar. De stip op de horizon is 1 januari 2026. “Gezien onze bedrijfsomvang gaan we ervan uit dat we de bedrijfsovername in drie jaar kunnen realiseren”, zegt hij. “We willen het niet te snel doen en stappen overslaan, maar het moet ook niet onnodig lang duren. Kijk, mijn vader en ik hebben allebei onze eigen visie en zijn allebei eigenwijs. Wat betreft investeringen is hij, omdat hij in een andere levensfase zit, wat gemakkelijker en durft hij meer risico te nemen. Daarin ben ik wat afwachtend. Ik moet uiteindelijk alles kunnen overnemen. Als het gaat om de uitvoering is het andersom. Mijn vader vindt dat we werk genoeg hebben: iedereen kan een goede boterham verdienen, maar ik wil graag verder en meer werk aannemen.”

Ze hebben inmiddels de rollen verdeeld. Zijn vader houdt zich bezig met de calculatie en Martijn zit op de uitvoering. Daarnaast hebben ze elke vrijdag een overleg ingepland. “Voorheen bespraken we dingen tussen de werkzaamheden door, maar nu maken we echt tijd voor elkaar om dingen te overleggen en te bespreken. Dat is heel prettig.”

Geen moeite met loslaten

Martijn hoopt dat er voor het personeel sinds 1 januari niets veranderd is. Zo is hij nog steeds meewerkend voorman, net als daarvoor. Voor hemzelf veranderde er wel wat. “Ik ben nu mede-eigenaar en verantwoordelijk voor ons personeel”, zegt hij. “Dat brengt een groot verantwoordelijkheidsgevoel met zich mee, waar ik me graag voor inzet.”

Bang dat zijn vader in het proces moeite heeft met loslaten, is hij niet. “Dat heeft met vertrouwen te maken. Ik denk dat ik, doordat ik mijn eigen bedrijf heb gehad, heb laten zien dat ik het kan. Dat heeft bijgedragen aan het vertrouwen van mijn vader in mij. Natuurlijk zei hij wel eens als ik een beslissing had genomen: ‘Je had het ook zo en zo kunnen doen.’ Dan nam ik dat echter voor kennisgeving aan.”

We willen het niet te snel doen en stappen overslaan, maar het moet ook niet onnodig lang duren

Over zijn vader op de lange termijn maakt hij zich niet druk. “Hij heeft iets om naar uit te kijken. We hebben een gezamenlijke hobby in de restauratie van historische schepen. Hij houdt ervan om ze op te knappen en weer te verhandelen, dus als hij met pensioen is, kan hij daar zijn aandacht op richten, en soms bijspringen als het hier druk is. Ik heb voorgesteld om een loods aan het water voor hem te gaan zoeken, anders is hij straks de hele tijd hier in de werkplaats aan het klussen.”