Alle politieke partijen roepen dat werken moet lonen. Mooi om te zien dat iets wat Cumela al jaren roept nu wordt overgenomen. Helaas heeft nog niet iedereen dezelfde definitie van ‘werken moet lonen’. De vakbonden en de politieke partijen geven hier vooral uiting aan door voorstellen te doen om het minimumloon te verhogen. Dat is echter alleen een oplossing voor de mensen met slecht betaalde banen. Daar hebben wij al een oplossing voor met ook aan de onderkant van ons loongebouw hogere salarissen. De politiek gaat met dat pleidooi voor een hoger minimumloon echter voorbij aan het echte probleem, namelijk dat het maken van extra uren nauwelijks meerwaarde heeft voor een werknemer. Echte oplossingen om werken te laten lonen, heb ik daarom nog niet gezien in de voorstellen.
Wil je echt zorgen dat werken loont, dan moet allereerst het belastingstelsel worden hervormd. Het systeem van de toeslagen is aan herziening toe. Er gaan nu verkeerde prikkels van uit, waardoor het voor een parttimer niet of nauwelijks loont om meer te gaan werken. Een oplossing zou kunnen zijn dat de toeslagen worden gekoppeld aan een dienstverband van minimaal 36 uur. Het progressieve element in het belastingstelsel moet ook anders, zeker voor de beloning van overwerk. Wij pleiten al jaren voor een aparte afspraak over de loonheffing op overuren, zodat de beloning voor overwerk niet in het progressieve deel van de loonheffing valt. Dan beloon je mensen die meer willen werken ook echt.
Als tweede belangrijk punt moet de loonheffing worden verlaagd, zodat er netto meer over blijft van het bruto salaris. In verkiezingstijd zijn dit blijkbaar geen populaire thema’s, want hier hoor je niemand over. We blijven hier wel op hameren, want dat is de enige manier om werken te laten lonen. De verkiezingstijd is het moment om partijen daar toch op aan te spreken. En natuurlijk blijven we zoeken naar beleidsmakers met invloed op het ministerie van Financiën.
