Een vriendin raadde mij het boek ‘Rode sneeuw in december’ aan, een boek van Simone van der Vlugt. Het speelt in de tweede helft van de zestiende eeuw tegen de achtergrond van de Tachtigjarige Oorlog. Oersaai, zou je denken. Nee dus, want de schrijfster verpakt de geschiedenis van de Tachtigjarige Oorlog als een roman. Het is zo goed geschreven dat je tot de laatste bladzijde geboeid blijft lezen, waardoor je, als je het uit hebt, meer dan ooit weet over de Tachtigjarige Oorlog.
Het is een les die we mee moeten nemen naar ons werk. Het laat zien dat het van groot belang is hoe je de boodschap brengt. We leven nu in een tijd waarin het maken van statements volgens sommigen de manier is om een boodschap over te brengen. Het leidt in de praktijk echter tot polarisatie en zet de verschillende groepen in de maatschappij tegen elkaar op, bijvoorbeeld in de verhalen over de tegenstellingen tussen stad en platteland. Daarmee bereik je niets. We zullen elkaar weer moeten opzoeken en met elkaar in gesprek moeten gaan om elkaar weer te vinden.
Het gesprek is de manier om tot wederzijds begrip te komen. De komende maanden zal de pers zich voornamelijk richten op de komende verkiezingen. Is dat een kapstok die we kunnen gebruiken? Ik denk van wel en neem dan vooral mijn les ter harte: het gaat niet alleen om de boodschap, maar met name om de manier waarop je die brengt. Bij ons lobbywerk in Den Haag, maar ook bij het overleg met de bonden.
