Het seizoen moet nog beginnen en toch heeft Pim Sturms de agenda al goed vol zitten. Deze vrijdag gaat hij bijvoorbeeld op de foto voor de Nationale Proeftuin Precisie Landbouw (NPPL), voor die tijd maakt hij nog een septictank leeg en ’s middags gaat hij naar Den Bosch om zich te laten bijpraten over waterstofaggregaten.
Zelf wil ik een tien halen en zet ik precisielandbouw in om een nog beter product te krijgen
Is het druk? “Als ik in januari en februari alle kranen aan het werk heb, gaat het goed”, zegt Pim tevreden. Dat is nu inderdaad het geval, dus dat belooft wat voor de rest van het jaar. Zowel in het agrarisch loonwerk als in het grondverzet zoekt hij naar manieren om het werk nog beter te doen. Daarnaast gaat het werk op het bedrijf gewoon door.
Helaas gaat een demonstratie van de veldspuit met de technologie en camera’s van BBLeap niet door. Het waait te hard. Dan maar een foto in stilstand bij het verhaal over precisielandbouw voor NPPL. Pim praat graag over het onderwerp en dat is volgens hem nodig, want in 2025 is precisielandbouw nog steeds geen gemeengoed in de agrarische sector. “Dat verbaast me”, zegt hij. “Toen ik er tien jaar geleden mee begon, had ik verwacht dat er meer vraag naar zou komen. Zelf wil ik een tien halen en zet ik het in om een nog beter product te krijgen. In mijn visie hoort daar plaatsspecifiek bemesten bij, net als plaatsspecifieke gewasbescherming.”
Lang zag Pim precisielandbouw als oplossing voor het behoud van gewasbeschermingsmiddelen. Nu twijfelt hij of er nog genoeg tijd is om de publieke opinie mee te krijgen. “Ik verwacht dat ik dankzij deze technieken in de toekomst nog wat mag toepassen, waar anderen dat misschien niet meer mogen”, zegt de ondernemer. Ondanks die verwachting probeert Pim nog steeds om agrarische ondernemers en beleidsmakers mee te krijgen in zijn visie. “Ik probeer ze anders te laten denken.”Het systeem van BBLeap noemt Pim tegen die achtergrond een goede ontwikkeling voor de precisielandbouw. Het laat zien dat er elke keer weer nieuwe stappen vooruit worden gezet. Zo zit er op elke vijftig centimeter van de veldspuitarmen een camera en in totaal zijn er negentig doppen. “Dat is het maximale wat we kunnen doen, want anders vergt het een te zware computer”, legt Pim uit. Aan de hand van taakkaarten weet de machine precies waar wat er moet gebeuren. “Alleen daar meststoffen toedienen waar het gewas er het meeste mee doet”, zegt hij. “Het is toch verspilling als je overal dezelfde hoeveelheid meststoffen geeft”, aldus de ondernemer. Wil je topsport, dan is maatwerk nodig.
Ik had vijf combines en negen uienrooiers om zo machines eruit te kunnen zetten als er minder werk kwam
Het agrarisch loonwerk blijft een belangrijk onderdeel binnen het bedrijf van Pim. Tegelijkertijd veranderde het bedrijf de laatste jaren enorm. “Die verandering begon rond 2010”, vertelt hij. “Samen met mijn accountant - ik heb een heel goede - dacht ik na over de toekomst van het bedrijf. Daar hoorde ook een prognose van het areaal akkerbouwgrond bij. Ik maakte een schatting van 1100 hectare minder, dit door woningbouw, de aanleg van datacenters en natuur. De accountant verklaarde me voor gek. Nu weten we dat er 2200 hectare is verdwenen.”
Toen was het bedrijf nog vrijwel helemaal agrarisch. “Ik besloot met deze schatting in het achterhoofd dat ik alle machines dubbel wilde hebben”, vertelt Pim. “Dat lukte. Zo had ik op een bepaald moment vijf combines en negen uienrooiers. Dit om machines eruit te kunnen zetten op het moment dat er minder werk kwam.”
Een andere trend die naar voren komt bij de rondleiding over het bedrijf is dat het belang van capaciteit toenam. Het maakt dan niet uit of het gaat om een dorsmachine voor Vertify, dat een locatie heeft op het terrein van het bedrijf en waar het al het werk voor doet, de bietenrooier of de New Holland CR7.90-combine met de uiterst efficiënte Twin Rotor-technologie. Daarvan zeggen de personeelsleden gekscherend dat ze er met de gewone combine niet naast willen rijden, omdat het verschil met de andere combines wel heel groot is.
Ondernemen is voor deze ondernemer toch vooral je eigen visie volgen
Ook het grondverzet kwam erbij. In eerste instantie om de rustige periodes in het agrarisch werk op te vangen. Later groeide dat uit tot een serieus onderdeel binnen het bedrijf door grotere klussen voor bedrijven als Microsoft. “Het agrarisch werk bleef vrij stabiel en het grondverzet groeide. De verhouding veranderde daardoor in tien jaar tijd van tachtig procent agrarisch en twintig procent grondverzet naar 25 procent agrarisch en 75 grondverzet.”
Ook hierin probeert de ondernemer het steeds beter te doen. Wetende dat het bedrijf per jaar ongeveer 8000 liter diesel verstookte, was het voor hem heel logisch om juist daar te kijken wat hij kon doen om dat omlaag te brengen. “Ik kan naar mijn kinderen niet uitleggen dat ik de kans heb om de wereld beter te maken en dat niet doe. Daarom volgde ik, via Cumela, samen met mijn personeel bijvoorbeeld een training om het brandstofverbruik te verlagen.”
Daar hoort ook het pionieren met elektrische machines en de EOX-trekker bij. “Ik weet niet wat diesel gaat vervangen”, zegt Pim. “Is dat ammoniak, lpg of toch elektriciteit? Daarom begon ik met kijken naar elektrisch werken”, legt hij uit. Dat deed hij met een rupsgraafmachine, minikraantjes, een shovel en de EOX-trekker. Het kon hem niet overtuigen. Vooral de tijd die hij en zijn personeel kwijt waren aan het laden stond hem tegen.
Vervolgens besloot hij naar waterstof te kijken en dan specifiek de verbrandingsmotor. “Ik heb zelfs de mensen van de provincie en de gemeente meegenomen naar JCB in Engeland om te laten zien wat kan en wat niet. Achteraf had ik Caroline van der Plas ook graag meegenomen.”
Pim wilde graag een eigen waterstoftankstation, maar daarvoor kreeg hij de vergunning niet rond. Toch gaat hij door. “Daarom ga ik kijken naar een aggregaat en blijf ik bij Fendt vragen wanneer ze gaan testdraaien”, aldus Pim. Ondernemen is voor deze ondernemer namelijk vooral je eigen visie volgen. En op zondag? Dan stapt hij graag op bijvoorbeeld de bietenrooier om even te ontspannen. Het agrarisch loonwerk is toch echt het mooiste werk.
Eerdere edities digitaal in zien? Dat kan!
Na wat experimenteren in de bollenteelt stapte Pim Sturm op zijn zeventiende in het agrarisch loonwerk. Dat begon klein met een zelfontwikkelde bollenplanter met netten, een van de eerste in Nederland. Met hulp van Aad Verbruggen, bij wie hij eerst in loondienst was en later als bedrijfsovernemer aan de slag ging, groeide het bedrijf uit tot wat het nu is: een bedrijf dat actief is in agrarisch loonwerk en grondverzet dat op de drukke dagen werk biedt aan vijftig mensen. Ook werkt het bedrijf samen met onderzoekscentrum Vertify, dat een locatie op het bedrijfsterrein heeft.
Vorig seizoen kocht het loonbedrijf als eerste in Nederland een Mono-molploeg. Pim had de machine aan het werk gezien en zag daarin een kans om waterschade in de gewassen te beperken. Dat klopte ook. Zo kwamen de beste bloembollen van dat deel van het veld waar ze de machine hadden gedemonstreerd. Daarna ging het snel en kwam er steeds meer vraag naar de molploeg. Ook dit seizoen komen er volop aanvragen binnen van onder meer bollentelers. Hoe het werkt? De machine is voorzien van een grote onderplaat waardoor de grond met rust wordt gelaten als de 83 millimeter molgang erin wordt getrokken. De extra grote schijf zorgt voor de opening voor de woelpoot.