Ondernemen met vaktechniek

Strategisch plannen: kraanwerk kost kilometers

Datum: 8 november 2022
Laatst bijgewerkt: 8 november 2022
Elke bak kost rijbereik, dus het is continu opletten voor chauffeur Christian Stoudam met zijn elektrische knijperauto. Toch zou hij niet anders meer willen, want de rust in de cabine zorgt dat hij toch ontspannen thuiskomt.

Christian Stoudam lost net een bak puin voor een te renoveren wegvak in Amersfoort als we hem ontmoeten. Hij is onderweg met een Volvo FE Electric van Jan Bakker. Daarna stappen we bij hem in de cabine om een nieuwe lading puin te gaan halen. De Volvo is eigendom van Jan Bakker, maar is gespoten in de kleuren van Van Gelder, omdat de truck hiervoor bijna altijd aan het werk is. Christian rijdt er sinds februari mee. “Toen ik nog mijn rijbewijs moest halen, heb ik een paar weken meegelopen met de chauffeur van een elektrische Volvo, ook voorzien van een laadkraan. Na het halen van mijn rijbewijs is er een bijgekomen waar ik op mag rijden.”

Voor Jan Bakker is het de derde elektrische auto in de Van Gelder-kleuren. Stoudam merkt zelf dat hij duidelijk rustiger rijdt met de elektrische auto. Dat blijkt ook als we de snelweg op gaan. Dan zet hij de adaptieve cruisecontrol direct op 83. “Dat is de ideale snelheid voor deze auto. Ik kan wel doortrappen naar 90, maar dat vind ik zonde van het rijbereik. Met deze snelheid is dat ongeveer 200 kilometer. Dan kan ik een hele dag knijperwerk doen, maar dan moet ik verder niet al te veel rijden.”

Deze dag heeft hij vrij veel rijwerk en dat betekent tussen de middag even bijladen. Dat kan bij een laadstation voor personenauto’s, maar dat duurt heel lang, weet hij al. “Dat doe ik alleen in geval van nood. Veel sneller is de centrale van Van Gelder in Nijkerk, waar we nu naar toe gaan. Daar is een grote snellader van Fastned. Een uurtje bijladen is dan genoeg voor de rest van de dag.”

Om niet te veel werktijd te missen, doet hij dan zijn beide schaften tegelijk en rijd hij ’s morgens gewoon door. “Ik probeer het zo te regelen dat ik om half twaalf van de klus vertrek en dan kan ik tijdens het bijladen een uur rust pakken”, vertelt Christian. Op de terugweg neemt hij weer een vracht puin mee. “Ik zou dat zelf kunnen laden, maar om stroom te sparen, word ik nu met de shovel geladen. Van Gelder gaat akkoord met deze werkwijze, want op deze manier kan ik zoveel mogelijk rijden. De uitvoerders moeten er wel rekening mee houden dat ik soms even weg ben om bij te laden.”

Je houdt constant de stroom in de gaten, want nul is echt nul en dan kun je de afsleepdienst bellen

Weinig geluid

In de cabine valt op hoe weinig geluid er is. “Heerlijk”, aldus Christian. “Je kunt nu op normale toon een gesprek voeren. Ik heb wel even moeten leren om met deze wagen om te gaan. Het is heel veel rekenen, je koppie erbij houden en tactisch plannen. Je houdt constant de stroom in de gaten, want nul is echt nul en dan kun je de afsleepdienst bellen. Daar leer je in de loop der tijd echter wel mee omgaan. Ik heb een display met het percentage van de acculading dat ik nog over heb. Daarnaast geeft het display van de vrachtauto de resterende kilometers aan. Daar kijk ik het meest op, want ik laat liever de auto rekenen dan dat ik zelf de hele tijd aan het omrekenen ben. Je kunt één tot twee kilometer rijden per procent. Ik heb nu bijvoorbeeld nog 34 procent en kan volgens de auto nu nog 55 kilometer rijden. Daar kijk ik vooral naar, want als je ’s morgens veel over hebt, kun je het bijladen tussen de middag overslaan. Daar moet je een beetje gevoel bij krijgen. Dat gaat nu steeds beter want ik weet nu ongeveer wat de auto gebruikt en wat de taken zijn. Het kippen van de bak kost niet veel kilometers, maar het kraanwerk meer.”

Bij een verkeerslicht in de stad merken we dat de Volvo best fel is in het optrekken. “We zijn nu geladen en de auto weet dat dankzij een eigen weeginrichting’, vertelt Christian. “Er zijn twee versnellingen en als de snelheid laag wordt, schakelt hij automatisch terug. Ik heb dan wat meer pit bij het optrekken. Ik heb het bij een stoplichtsprintje ook wel eens gewonnen van een sportieve personenauto. Dat houdt het werk leuk. Je komt met deze auto ook in de binnensteden en dat vraagt wel meer oplettendheid. De mensen horen hem niet en zien daarmee het gevaar niet. Toch kom ik elke dag toch net wat meer relaxed thuis dan wanneer ik met een diesel op pad ben.”