Specialist in zelfontwikkelde machines

“Het is maar goed dat het in de winter wat rustiger is, want dan kom ik tenminste nog toe aan het ontwikkelen van nieuwe machines”, lacht Job Rikken. Job is een bezige bij, die van afwisseling houdt en veel van zijn machines zelf ombouwt. Als hij vertelt over wat hij in een jaar doet, begint het al snel te duizelen. Samen met Loonbedrijf Van Dun strooit hij in de winterperiode zout in de Noordoostpolder, in april zit hij één of twee weken in Duitsland in de mest en in mei en juni strooit Job stro over pootaardappelen in Nederland. In de zomerperiode werkt hij veel met een kleine meststrooier in kassen en verder zijn de zomermaanden qua werkzaamheden wat rommeliger. “Ik word dan regelmatig als zzp’er ingehuurd voor allerlei werkzaamheden, maar ben ook vaak in de weer met een mesttank met water, bijvoorbeeld als stuifbestrijding in de bouw”, vertelt hij. “Afgelopen zomer heb ik pompoenen gerooid in Oostenrijk voor een bevriende monteur die zelf pompoenrooiers bouwt. In september zit ik zes weken in Duitsland voor de maïsoogst met mijn MAN-vrachtwagen.”

Strandhuisjes

Alsof al deze werkzaamheden nog niet genoeg zijn, is Job inmiddels landelijk bekend van de strandhuisjes. Jaren geleden kocht hij een vierassige Ginaf-vrachtwagen voor het naastrijden bij het rooien van bieten, aardappelen en plantuitjes. “Omdat ik de Ginaf als landbouwtrekker ging gebruiken, wilde ik hem graag laten goedkeuren door de RDW”, vertelt Job. “Cumela hielp uitzoeken waar de auto aan moest voldoen. Vervolgens was het de eerste auto ooit die werd geregistreerd als landbouwtrekker”, aldus de ondernemer. Grondig besteedde er aandacht aan en dat artikel legde hem geen windeieren. “Een strandhuisjeseigenaar in Julianadorp las het en sindsdien plaats en verwijder ik elk jaar zijn huisjes op en van het strand. Het gaat inmiddels om 91 huisjes.”

Van huis

Er volgen meer ‘strandopdrachten’ aan de Hollandse kust. In Cadzand gaat het om vijftien strandhuisjes en in Scheveningen om strandpaviljoens. “De strandpaviljoens gaan buiten het seizoen in grote containers. Vanwege het getij kunnen de huisjes en de paviljoens niet blijven staan. Zelfs voorzieningen als water en elektra worden elk jaar weggehaald en in het nieuwe jaar opnieuw aangelegd. Wanneer het strand weer bouwrijp is, begint voor Job en zijn collega’s de puzzel om de huisjes exact op de juiste plek te zetten. Ze moeten namelijk niet alleen waterpas worden geplaatst, maar ook in een mooie lijn komen te staan. “Per jaar ben ik zo’n vier maanden van huis. Naast de zes weken in Duitsland ben ik nog tweeënhalve maand aan de Nederlandse kust te vinden. In die periode slaap ik op locaties van de huisjeseigenaren. Soms komen mijn vrouw en zoon een paar dagen naar mij toe. Dan maken we er een leuke tijd van.”

Het is maar goed dat het in de winter wat rustiger is, want dan kom ik tenminste nog toe aan het ontwikkelen van nieuwe machines

Niet elektrisch

Job is sinds 2008 zelfstandig ondernemer. “In het begin verhuurde ik mezelf, tegenwoordig verhuur ik machines met chauffeur”, vertelt hij. “Meestal bestuur ik de machine zelf. Soms huur ik er een andere zzp’er voor in. Drie dagen per week werkt een BBL’er Loonwerk bij mij. Zij rijdt ook op de machines.”

Net als voor veel andere bedrijven is de toekomst voor Job en zijn machines ongewis. “Ik heb geen elektrische machines. Een elektrische vrachtwagen en het zout op de stranden zijn geen goede combinatie. Waterstof zou wel kunnen, maar hier zijn nog weinig tankmogelijkheden voor. Bovendien gebruik ik verschillende machines maar een korte tijd per jaar, waardoor ik zeer hoge tarieven zou moeten vragen om er een duurzamere variant van in te zetten. Ik hoop de Ginaf en de MAN zo lang mogelijk te kunnen houden.”

Mijn Ginaf-vrachtwagen was dankzij Cumela de eerste auto ooit die de RDW registreerde als landbouwtrekker

Risico spreiden

Om niet op één paard te wedden, kijkt Job steeds vooruit. Door bodemdaling ziet hij dat stukken poldergrond ongeschikt worden voor landbouw. “Samen met een onderstammenkweker telen we sinds twee jaar wilgen op dit soort grond. De wilgentenen zetten we af in de waterbouw, waar steeds meer vraag is naar wilgenmatten. Ik ontwikkel een plantmachine voor wilgen en daarna wil ik een wilgenoogstmachine bouwen. Als eenling moet je samenwerken en dat doe ik op allerlei vlakken. Ik heb vroeger de STOAS gedaan en mag dus lesgeven. Ik neem elk jaar praktijkexamens af op de loonwerkopleiding in Barneveld. Dit soort contacten houd ik aan, omdat ik ze leuk vind én omdat ik altijd nog voor de klas kan gaan staan als andere werkzaamheden wegvallen. Ik zou met één vrachtwagen meer kunnen verdienen, maar de afwisseling binnen mijn bedrijf geeft mij meer plezier. En dat vind ik heel belangrijk.”