Met collegaatje wordt een vrouwelijke collega bedoeld. Ja echt. Weet je wat het gekke is? Ik kan het me verbeelden hoor, maar ik heb stellig de indruk dat het vaak de vrouwen zelf zijn die deze term gebruiken. Hoe dan ook, los van wie het woord gebruikt, ik vind het maar raar.
Kennelijk wil de gebruiker van het woord ‘collegaatje’ duidelijk maken dat het om een vrouwelijke collega gaat. De eerste vraag die bij mij opkomt: is dat belangrijk? Ik vind het niet zo relevant door wie het werk wordt gedaan, wel hoe het wordt gedaan. Professioneel, om maar eens wat te noemen. Integer, ook een fijne eigenschap. Als het al belangrijk is of verschil zou maken van welk geslacht de bewuste collega is, dan wordt dat vaak uit het verhaal wel duidelijk
Stel je voor, de krantenkoppen rond Prinsjesdag: ‘Miljoenennota overhandigd door ministertje van Financiën Kaag’. We spreken toch ook niet van een voetballertje (de wereld zou te klein zijn), een brandweervrouwtje of een advocaatje? Oké, dat laatste kan wel, maar dan hebben we het over die gele smurrie die mijn schoonmoeder maar al te graag - met slagroom - weglepelt.
Nu we het er toch over hebben: onderneemster. Ook zo’n raar woord. Het staat niet eens in het woordenboek van Van Dale. Alleen het woord ‘ondernemer’ staat erin. De uitleg die door Van Dale daaraan wordt gegeven, luidt: iemand die een bedrijf voor eigen rekening uitoefent. En het wordt zowel mannelijk, vrouwelijk als genderneutraal aangeduid. Dus laten we het gewoon hebben over ondernemer. Vrouw, man of wie dan ook. En dan het liefst cumelaondernemer. Die wil je pas als collega.