‘Veiligheid staat op nummer een’

Waar andere landen de overstap maken van bruinkool naar aardgas koos Nederland er juist voor om afscheid te nemen van aardgas. Het alternatief? Waterstof. Een ingrijpende verandering, want voor één kubieke meter aardgas is er vier kubieke meter waterstof nodig. Ook is de productie vooralsnog te klein om in de groeiende energiebehoefte van consumenten en industrie te voorzien. Daarmee zijn er nog veel uitdagingen en onbeantwoorde vragen.

Toch gaan de ontwikkelingen door. “Kijk maar naar de ammoniakindustrie, die al volop inzet op ammoniak kraken”, zegt Winters. “Door ammoniak te kraken, komt er waterstof vrij. Ook staan we in de startblokken om ervaring op te doen met elektrolyse op de Maasvlakte.”

Dat de ingezette trend niet meer te stoppen is, weet Winters zeker. Hoe snel het gaat, hangt volgens hem af van politieke keuzes. “Onder Rob Jetten, die de bijnaam ‘Klimaatdrammer’ kreeg, moest alles gisteren al klaar zijn. Het huidige kabinet twijfelt. Stoppen kan echter niet meer, want daarvoor is er al te veel in gang gezet.”

Nieuwe keuzes maken

Sommige zaken gaan veranderen, stelt Winters. “Wij zeggen altijd: het gaat goed als je ons niet hoort en niet ziet. Gastransport gebeurt ondergronds, zonder dat iemand het merkt. Veiligheid staat daarbij altijd voorop. Tot nu toe konden we het ons veroorloven om te zeggen: binnen honderd meter van een aardgasleiding mag er niets de grond in, maar het wordt steeds drukker in de bodem. Als samenleving moeten we nieuwe keuzes maken.”

In ons werk kun je beter één vraag te veel stellen dan geen

Hij legt uit waarom dat nodig is. “Je kunt niet zeggen: tot twaalf uur ’s avonds krijg je aardgas, daarna een paar uur waterstof. Dat werkt niet via een en dezelfde leiding, dus je moet gaan verdubbelen.

Bij transport van ammoniak moet een buis bijvoorbeeld twee meter diep worden gelegd om het veilig te doen, al is daar ook nog veel discussie over. Misschien moeten we zelfs afstappen van die honderd meter vrije zone rond aardgasleidingen”, aldus Winters. Door al het werk dat er zal plaatsvinden, zullen we de komende tijd meer van deze sector zien en horen.

Strategisch belang

Volgens Winters staat er veel op het spel. “Door het sluiten van de gasvelden in Groningen zijn de inkomsten voor de staat weggevallen. Wat als de haven van Rotterdam die inkomsten deels kan compenseren als doorvoerhaven voor waterstof?”

Een ambitieus voorbeeld is het Delta Rhine Corridor-project. In dat project wordt windenergie in de haven van Rotterdam omgezet in waterstof, dat via leidingen wordt getransporteerd naar Duitsland en België. Hoe het ook loopt: de schop gaat in de grond.

“We zoeken partijen die veiligheid op één hebben staan”, benadrukt Winters. “Mijn advies: durf te vragen. In ons werk kun je beter één vraag te veel stellen dan geen. De belangen zijn groot. Er komt veel werk aan, en dat moet zorgvuldig gebeuren.”