Het onderzoek vond plaats in het voorjaar van 2020 in Borken in Noordrijn-Westfalen, direct over de grens bij Winterswijk. Op één perceel werd de invloed van de zaaidichtheid (70.000, 80.000 en 90.000 zaden per hectare) en de zaaimethode op de opbrengst en de kwaliteit van het geoogste gewas onderzocht. Uiteraard waren de bodembewerking, het ras en de zaai- en oogsttijden in alle proeven identiek.
De effecten werden bij alle onderzoeken aangetoond, maar waren het duidelijkst bij een in de regio gebruikelijke zaaidichtheid van 80.000 zaden per hectare. In vergelijking met het zaaien in een enkele rij zonder DeltaRow was de maïsopbrengst rond de 4,5 procent hoger, de netto-energie lactatie (NEL) 8,2 procent hoger, de verteerbare energie (VE) 7,9 procent hoger en de gasopbrengst 5,4 procent hoger. Als hoofreden werd opgegeven dat de planten ongeveer zeventig procent meer ruimte tot hun beschikking hebben in vergelijking met traditioneel zaaien in een enkele rij. Daardoor is er meer ruimte voor de ontwikkeling van de wortels van de planten en hebben ze ook meer water en voedingsstoffen tot hun beschikking, wat een positief effect heeft op de ontwikkeling van de gewassen.
