Al anderhalf jaar praten we met de overheid over beleidsruimte voor bedrijven die gecertificeerd zijn voor KeurMest en MineralenManager. In die periode zijn we niet verder gekomen dan een toezegging van minister Staghouwer dat hij een juridisch haakje in de Meststoffenwet zal maken, waardoor beleidsruimte zou kunnen worden gegeven. Verder is er nog niet één duidelijk en helder voorbeeld van beleidsruimte die het ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit wil geven. Ook in de plannen voor het toekomstige mestbeleid wordt met geen woord gesproken over een rol voor deze instrumenten.
Het bestuur van de sectie Meststoffendistributie heeft daarom besloten een aantal voorwaarden te stellen waaraan moet worden voldaan voordat we echt starten met KeurMest en MineralenManager:
- In het toekomstige mestbeleid moet een belangrijke rol komen voor KeurMest en MineralenManager, waardoor ook onbehandelde mest van de veehouder naar de akkerbouwer kan worden vervoerd. Gecertificeerde bedrijven laten immers zien dat ze transparant willen werken en hun zaakjes (inclusief bovenwettelijke eisen) goed op orde hebben. Voor die bedrijven is een strikte scheiding tussen grondgebonden bedrijven of alle mest afvoeren naar de mestverwerking niet nodig.
- Van veehouderij tot eindgebruiker van de mest moeten alle schakels in de keten meedoen. KeurMest is immers een ketencertificaat. Als schakels uit de keten niet mee willen doen, vervallen de waarde en het effect van het certificaat.
- Voor alle deelnemers aan KeurMest moeten er duidelijke voordelen zijn aan het feit dat zij gecertificeerd zijn. Een gecertificeerd bedrijf levert voor toeleveranciers, afnemers en financiers minder risico op, dus dat moet worden vertaald in prijs- en/of rentevoordelen. Net zo belangrijk is echter dat ook de overheid boter bij de vis doet. De minister en zijn ambtenaren hebben ons keer op keer aangespoord om te werken aan certificering en digitalisering, maar dan moeten ze dit nu ook met beleidsruimte belonen. Ook voor de overheid geldt dat zij gecertificeerde bedrijven beter mag (moet) vertrouwen. Voor hen moet ze een veelheid aan regels afschaffen, die er alleen maar zijn vanuit het oogpunt van wantrouwen van het bedrijfsleven.
Terecht heeft het bestuur van de sectie Meststoffendistributie deze drie heel heldere en duidelijke eisen geformuleerd. Na jaren investeren en overleggen, ook met het ministerie, mogen we namelijk van de overheid verlangen dat zij onze inzet beloont. Zo niet, dan zullen wij niet meewerken aan het operationeel maken van KeurMest en MineralenManager.
