Maandenlang is er in het diepste geheim gesproken en onderhandeld binnen een brede coalitie van organisaties uit natuur, landbouw en ondernemers. Doel van al deze gesprekken was om de spanningen tussen de sectoren en de impasse te doorbreken. Alle deelnemende partijen kwamen tot de conclusie dat de situatie die was ontstaan na de uitspraak van de Raad van State over de Planmatige Aanpak Stikstof een ongewenste controverse opleverde tussen natuur en bedrijfsleven en tussen landbouw en bouw. Niet nuttig, analyseerden zij. Het leidde alleen maar tot meer achterdocht en tegenwerking.
De tegenstellingen in de publieke opinie zijn helder. De natuurorganisaties vinden dat de natuur het kind van de rekening is en dat de economie het steeds wint ten koste van de natuur. De landbouw vindt dat landbouwgrond ook gewoon natuur is en stelt dat de oorzaak-gevolgrelatie maar eens hard moet worden bewezen. Bovendien heeft de landbouw het gevoel als enige de problemen te moeten oplossen. De bouw en de ondernemers vinden dat de landbouw te weinig doet en vooral in de ontkenningsfase zit. Zij vinden dat de bouw en de industrie al lang hun best doen en vooral de gevolgen moeten dragen van het gebrek aan doortastendheid van de overheid.
Met het plan investeren de sectoren zich uit de problemen op kosten van de overheid
Die partijen zijn dus de afgelopen maanden samen in een hok gekropen, ook al was dat in deze coronatijd virtueel. Dat gesprek verliep volgens de beste traditie van de Nederlandse poldercultuur: niet tegenover elkaar blijven staan, maar samen zoeken naar een oplossing. Eerst maar eens aan elkaar snuffelen, langzaam wederzijds vertrouwen winnen en vervolgens een plan maken. Een plan dat niet alleen de problemen van nu oplost, maar vooral perspectief biedt voor de toekomst. Nu moet het plan worden doorgerekend en moet er een zeer degelijke juridische onderbouwing komen. Het dient immers wel de toets der kritiek te kunnen doorstaan.
Ik heb enorm veel waardering voor de mensen die hun nek hebben uitgestoken en met elkaar in dat hok zijn gaan zitten en die samen een plan hebben gemaakt waarmee de sectoren zich uit de problemen investeren op kosten van de overheid. Zo lossen wij in Nederland grote problemen op. Niet tegen elkaar, maar samen de schouders eronder.
